கடைசிவரை நம்பிக்கை

கடைசிவரை நம்பிக்கை

       ஒரு சிறுமியின் உண்மை வரலாறு இது.அவள் பெயர் சடகோ.முழுப்பெயர் சடகோ சசாகி.அவள் ஜப்பான் நாட்டுச் சிறுமி.
ஜப்பானில் இரு இடங்களில் அமெரிக்கா குண்டு வீசியது. ஒன்று ஹிரோசிமா;மற்றொன்று நாகசாகி.அக் குண்டுவீச்சில் இரண்டு இலட்சம் ஜப்பானியர் இறந்தனர்.
ஹிரோஷிமாவுக்கு அருகில் சடகோ, தன் பெற்றோருடன் வசித்து வந்தாள்.அப்போது, அவளுக்கு இரண்டு வயது. குண்டு வீச்சில் அவள் குடும்பம் தப்பியது.
சடகோ பள்ளியில் சேர்ந்து படித்து வந்தாள்.அவளுக்கு ௧௧ வயது ஆனது. ஒரு நாள் பள்ளியில், அவள் விளையடிகொண்டு இருந்தாள்.அப்போது, திடீரென மயங்கி விழுந்தாள்.மருத்துவர் அவளைச் சோதித்துப்பார்த்தார்.அவளுக்குப் புற்றுநோய்!
அணுகுண்டு வெடித்தபோது உண்டான கதிர்வீச்சுதான் இதற்குக் காரணம்.சடகோவை மருத்துவமனையில் சேர்த்தார்கள். புற்று நோய் அலைக் கொள்ளும் என்று சடகோ தெரிந்துகொண்டாள்.
அனல், சடகோ சாக விரும்பவில்லை;உயிர்வாழவே ஆசைப்பட்டாள்.ஒரு நல சிசுகோ என்ற தோழி, அவளைப் பார்க்க வந்தாள்.சிசுகோ கை நிறைய காகிதங்கள் எடுத்து வந்தாள்.அந்த காகிதங்கல் சதுரம் சதுரமாக  வெட்டப்பட்டு இருந்தன.ஒரு காகிதத்தைச் சிசுகோ எடுத்தாள்.அப்படியும் இப்படியும் காகிதத்தை மடக்கி கொக்கு ஒன்று செய்தாள்.ஜப்பானியர் வணங்கும் பறவை-கொக்கு. சிசுகோ சொன்னாள்."சடகோ, கவைபடதே! நான் செய்தது மாதிரி ஆயிரம் கொக்குகள் செய்!நோய் குணமாகும்.இதுநாட்டுநம்பிக்கை," என்றாள்.
சடகோவுக்கு நம்பிக்கை கிடைத்தது; துணிச்சல் பிறந்தது.நாள்தோறும் கொக்குகள் செய்யத் தொடன்க்கினாள்.தொடக்கத்தில் நாள் ஒன்றுக்கு இருபது கொக்குகள் செய்தாள்.போகப்போக உடம்பில் வலிமை குன்றியது.அவளால், ஒரு நாளைக்கு முன்று கொக்குகள்கூடச் செய்ய இயலவில்லை.
தன்னை மரணம் நெருங்கி விட்டதனை உணர்ந்தாள்.அனாலும், அவள் காகிதக் கொக்கு செய்வதனை மட்டும் நிறுத்தவே இல்லை.கொக்கு செய்யும்போது அவள் கவலையை மறந்திருந்தாள்.
ஒருநாள், அவளால் ஒரு கொக்கு மட்டுமே செய்ய முடிந்தது. அதன்பிறகு, அவளால் எதுவும் செய்ய இயலவில்லை. 1955ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 25ஆம் நாள் சடகோ இறந்துவிட்டாள்.சடகொவின் படுக்கை முழுவதும் காகிதக் கொக்குகள் இருந்தன. மொத்தம் அறுநூற்று நாற்பத்து நன்கு கொக்குகள் இருந்தன. ஆயிரம் கொக்குகளுக்கு இன்னும் முந்நூற்று ஐம்பத்தாறு கொக்குகள் வேண்டும். தோழிகள் கூடிமுந்நூற்று ஐம்பத்தாறு கொக்குகள் செய்தனர்.
தன வாழ்நாளின் இறுதிவரை நம்பிக்கையுடன் வாழ்ந்தவள் சடகோ. தன் தொடங்கிய செயலை, அவள் நிறுத்தவே இல்லை.
அவளுக்கு ஒரு நினைவாலயம் கட்ட வேண்டுமெனத் தோழிகள் நினைத்தார்கள்.அதற்காகப் பொதுமக்களிடம் நிதி திரட்டினார்கள். ஹிரோசிமா நகரின் மையத்தில் நினைவாலயம் கட்டினார்கள். அதனுள் சடகோவுக்குச் சிலைகள் வைத்தார்கள். அதற்கு 'குழந்தைகள் அமைதி நினைவாலயம்' என்று பெயர் சூட்டினார்கள்.

                     நினைவாலயத்தில் பின்வருமாறு எழுதி வைத்தார்கள்

                                    உலகத்தில் அமைதி வேண்டும்!                                                        
                       இஃது எங்கள் கதறல்! இஃது எங்கள் வேண்டுதல்!                                   
                                        
(நாள்தோறும் நூற்றுகணக்கான குழந்தைகள் அந்த நினைவாலயம் வருகின்றனர்.சடகோ சிலைக்குக் கொக்குகள் செய்து வணங்குகின்றனர்.)